2019-03-21
Film: Saint Frances (2019)
Gezien op 15 maart 2019, 21:15 in Alamo Lamar B te Austin, TX; IMDB / Letterboxd.
Saint Frances begint met een scène op een feestje waarbij een man van middelbare leeftijd een recente nachtmerrie uitlegt aan hoofdpersonage Bridget: hij droomde dat hij nog niets verwezenlijkt had in zijn leven en het enige waar hij aan dacht was het raam uitspringen omdat zijn leven mislukt was. Daarop legt Bridget uit dat ze zelf al 34 is, alleenstaand en rond moet komen met een loon als serveerster in een restaurant... Nog dezelfde avond beland Bridget in bed met een veel jongere man, wat haar een tijdje later noopt tot een abortus. Ziehier het weinig benijdenswaardige leven van een jonge vrouw in het hedendaagse Chicago. Tijd voor een carrièreswitch.
Een vriendin van Bridget heeft net haar eerste baby en moet haar job als nanny opgeven. Ze denkt dat Bridget geknipt is voor de job. Bridget gaat solliciteren bij een lesbisch koppel dat al één dochtertje heeft van bijna zes jaar oud en waarvan één van de moeders hoogzwanger is. Door haar eerlijkheid misloopt Bridget aanvankelijk het nieuwe baantje, maar wanneer de gediplomeerde eerste-keus nanny niet voldoet aan de verwachtingen, krijgt Bridget toch een kans.
Saint Frances won de publieksprijs op SXSW 2019 en was ook mijn topfavoriet van het festival. Het is een heel open en eerlijke film, waarbij geen enkel thema taboe is, of het nu gaat over aanhoudende menstruaties na een abortus of over het geven van borstvoeding in het openbaar, het wordt allemaal zonder veel drama en met een heerlijke naturel geserveerd alsof het niets is. In werkelijkheid is het echter heel veel. Iedereen verliet de zaal met een grote smile op het gezicht.
Ondanks alle onvolkomenheden kan het leven heel mooi zijn... als we maar willen.
