Gezien op 9 maart 2019, 11:00 in Alamo Ritz 1 te Austin, TX; IMDB / Letterboxd.
Deze documentaire begint met heel harde beelden. Twee politieagenten beantwoorden een oproep en worden geconfronteerd met een Afro-Amerikaanse moeder die buiten op de stoep staat te jammeren, terwijl haar zoon in de deuropening staat met een schroevendraaier in zijn hand. "Put that screwdriver down!" roept de politie, en wanneer de jongeman na herhaalde waarschuwingen de schroevendraaier nog altijd niet laat vallen, wordt hij koudweg doodgeschoten.
Heel de zaal in shock. Dit kan niet. Dit mag niet. Dit moet anders.
Dat het anders kan, bewijzen Ernie en Joe, twee politieagenten die in San Antonio, TX, ingezet werden in een proefproject. Zij worden uitgestuurd op oproepen die mogelijks verband houden met "verdachten" met mentale problemen. Soms in uniform, soms in burger gaan ze ongewapend in conversatie met de persoon die gerapporteerd werd. Ze stellen die persoon gerust, gaan er rustig bij zitten en bouwen vertrouwen op.
Hallucinant was de scène waarbij ze op een vrouw inpraten die klaar staat om van een brug op een snelweg te springen. Ze vertrouwt niemand meer, dokters noch politie. De stemmen in haar hoofd zijn luider dan haar eigen stem. Ze heeft alles verknoeid en niets meer om voor te leven. In een aantal van de meest adembenemende minuten die ik ooit in een bioskoopzaal beleefde, slagen Ernie en Joe erin de vrouw van gedachten te doen veranderen. Later in de documentaire zie je hoe ze nog een aantal opvolggesprekken met haar hebben.
Ernie en Joe worden niet opgevoerd als moderne superhelden, maar getoond in al hun bescheidenheid en al hun menselijkheid. We krijgen een inkijk in hun persoonlijke leven dat ook al niet rooskleurig is, wat de documentaire nog schrijnender maakt. Het hakt er bij momenten heel hard in.
Het project in San Antonio is beperkt en zeker niet toereikend, maar het is hoopvol te zien dat het navolging krijgt. Het team van Ernie en Joe wordt uitgebreid, en, zo hoorden we achteraf, ook op poten gezet in andere steden. Mooi, heel mooi. De documentaire won trouwens ook een oververdiende speciale jury vermelding voor "Empathy in Craft."